کد مطلب:27850 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:115
این رویارویی را می توان با توجّه به واقعیّت های تاریخ، بسی گسترده تر از عملكرد منافقان دانست - كه بدان در جایگاه خود اشاره خواهیم كرد -. نیز نمی توان پیامبر خدا را از این همه، بی خبر انگاشت[1] و چنین پنداشت كه آن بزرگوار، بدون توجّه به اینها و جز اینها، امّت را رها كرده باشد. بر اینان باید افزود كسانی را كه تازه مسلمان بودند؛ كسانی كه پس از فتح مكّه، به اسلام گرویده بودند و هنوز حقایق، در جانشان به شایستگی و بایستگی، رسوخ نكرده بود. روشن است كه اینان، با اندك دگرگونی، راه دیگر می رفتند و سمت و سویی دیگر می گرفتند. گواه این حقیقت، جریان های پس از پیامبرصلی الله علیه وآله است.
كسان بسیاری بودند كه در هنگامه حاكمیّت و رسالت پیامبر خدا، با وجودِ تمام توان و قدرتی كه آن بزرگوار یافته بود، با وی رویاروی می شدند. آنان، گو این كه پوششی از ایمان بر خود نهاده بودند، امّا در درون، یكسر با گسترش آیین حق، در تضاد بودند.